பான்கர்ஹ் கோட்டை (Bangarh fort) இந்தியாவில் அமானுஷ்ய இடம் என்று சொன்னால் முதலில் நினைவிற்கு வருவது பான்கர்ஹ் கோட்டை. இக்கோட்டை ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் ஆல்வார் மாவட்டத்தில் உள்ளது. தலைநகர் ஜெய்ப்புரில் இருந்து சுமார் 52 கிலோமீட்டரில் அமைந்துள்ள இக்கோட்டை பல அமானுஷ்ய ஆய்வாளர்களின் ஆர்வத்திற்கு தீனி போடும் இடமாய் கருதப் படுகிறது. மேலும் இதைப் பற்றிய வட்டாரக் கதைகளினால், இதில் ஆர்வமுடையவர்கள் பலர் இக்கோட்டையை நோக்கி படையெடுத்து வருகின்றனர்.  மாலை நேர சூரிய அஸ்தமனத்திற்கு பிறகு இக்கோட்டைக்குள் செல்ல அனுமதி இல்லை என்று  Archeological survey of India கூறுகின்றது.  பின்கதை: இக்கோட்டை 17ஆம் நூற்றாண்டில், மான் சிங் என்பவரால் அவரது மகன் மாதவ் சிங்கிற்காக கட்டப்பட்டது. அவர்களின் வம்சாவளி இளவரசியான ரத்தினாவதி பேரழகி என்று போற்றப்படுபவள். அவளின் 18ஆம் அகவையில், அவளின் அழகிற்காகவே சுற்றுப்புற  ராஜ்ஜியத்தில் இருந்து பலர் அவளை மணம் முடிக்க கோரிக்கை விடுத்தனர் என்றும் சொல்லப்படுகிறது. அத்தகைய அழகியான ரத்தினாவதியின் அழகில் மயங்கி அவளை அடைய விரும்பினான் மந்திரவாதி ஒருவன். ஒரு நாள் அவள் சந...

 கருவறை தா(ண்டி)ங்கிய சுமை பிரசவ அறை… எட்டு வருடங்களாக பிள்ளை வரம் வேண்டி, காத்திருந்தவள் அனுபவித்த வலிகளை எண்ணிப் பார்க்கையில், இந்த பிரசவ வலி அவளிற்கு ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை. இத்தனை நாள் பட்ட அவமானங்களுக்கு மருந்தாய் வரப்போகும் தன் மகவின் வருகையை ஆவலுடன் எதிர்நோக்கிக் காத்திருக்கும் அவளின் மனதில் வெகு காலங்களுக்குப் பின் உற்சாகம் ஊற்றெடுக்க, அதே மகிழ்ச்சியுடன் பிரசவத்திற்கு தயாரானாள். “கல்யாணமாகி இத்தன வருஷமாச்சு… இன்னுமா உண்டாகாம இருக்கா…?” “எனக்கென்னமோ அவகிட்ட தான் குறை இருக்கும்னு தோணுது…” “இங்க பாரு டி… இன்னும் ஆறு மாசம் தான் உனக்கு கெடு… அதுக்குள்ள புள்ள பெத்து தர முடியலைனா, உன்ன தொரத்தி விட்டுட்டு, என் பையனுக்கு வேற கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடுவேன்…” ஒன்றா இரண்டா… இவை போல எண்ணற்ற பேச்சுக்களை கேட்டு கேட்டு, அவளின் மூளையும் மழுங்கித் தான் போனது. ஒரு கட்டத்தில், தனக்கு குழந்தையே பிறக்காது என்று வலுவாக நம்பிவிட்டவளிற்கு உறுதுணையாக இருந்து, அவளிற்கு ஆறுதல் அளித்த ஒரே ஜீவன் அவளின் கணவன் மனோஜ். கணவன் மட்டும் துணையிருக்கவில்லை என்றால், அந்த வாழ்க்கையை நினைக்கவே பயமாக இருந்தது அகிலாவ...

  வெள்ளையாடை தேவதை காலை 9 மணி… ஆங்காங்கே வியாபாரத்தை துவங்குவதும், கடையைத் திறப்பதும், பணிக்குச் செல்வதுமாக மக்கள் தங்கள் வேலைகளில் சுறுசுறுப்பாக காணப்பட்டனர். திடீரென்று அப்பகுதியில் சலசலப்பு ஏற்பட, அந்த பரபரப்பான சூழலிலும் மக்கள் ஆங்காங்கே தேங்கி நின்று வேடிக்கைப் பார்க்க ஆரம்பித்தனர். அங்கு நடந்தது இதுவே… வியாபாரத்திற்காக திறக்கப்பட்டது அந்த கடை. அப்போது தான் திறக்கப்பட்டதால், அதன் உரிமையாளர் மட்டுமே அங்கு பொருட்களை அடுக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது உள்நுழைந்த முகமூடி போட்ட இருவர், அந்த உரிமையாளரை அடித்துவிட்டு, அங்கிருந்த சில பொருட்களையும் கல்லாப்பெட்டியையும் களவாடிக் கொண்டு வெளியே ஓடினர். அதைக் கண்ட அங்கிருந்த ஒன்றிரண்டு இளைஞர்கள் அவர்களை சுற்றி வளைக்க முற்பட்டனர். அப்போது அருகிலிருந்த ஒரு முதியவரை இழுத்த ஒருவன், அவர் கழுத்தில் கத்தியை வைத்து அழுத்தி, “யாராவது கிட்ட வந்தீங்கன்னா இவர கொன்றுவேன்…” என்று வழக்கமான சினிமா வசனத்தைப் பேசினான். அதில் தயங்கிய அவ்விளைஞர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.  அடுத்த நொடி ஏதோ மாயம் நிகழ்ந்தது போல், அனைவர் முகத்திலும் ஆச...

ஹாய் பிரெண்ட்ஸ்...😍😍😍 சண்டே ஸ்பெஷல் ஒரு புது சிறுகதையோட வந்துட்டேன்...😁😁😁 முக்கியமான விஷயம் இந்த கதைல லாஜிக்கெல்லாம் பார்க்க கூடாது... தேடுனாலும் அது கிடைக்காது...😂😂😂 படிச்சுட்டு உங்க கருத்துக்களை சொல்லுங்க...🙏🙏🙏 தனிமையில் ஓர் இரவு “ஆதி… ஆதி…” என்று சமையலறையிலிருந்து கத்திக் கொண்டிருந்தார் கௌசல்யா.  அவரின் சத்தம் கேட்டு அங்கு எட்டிப் பார்த்தார் அந்த வீட்டின் தலைவர் பார்த்தசாரதி. “கௌசி, இப்போ எதுக்கு கத்திட்டு இருக்க..?” என்றார். “என்னது கத்துறேனா..! ஏன் சொல்ல மாட்டீங்க..? உங்களுக்கும் உங்க பிள்ளைக்கும் எல்லா வேலையும் செய்றேன்ல… என்ன சொல்லணும்… உங்க பிள்ள காலேஜ் முடிச்சு ஆறு மாசமாச்சு. இன்னும் வேலைக்கு போக வழிய காணோம்… வேலைக்கு தான் போகல, கல்யாணமாச்சும் பண்ணலாம்னா, அதுக்கும் சம்மதிக்கிற வழிய காணோம்… இதோ மணி ஒன்பதாச்சு… இன்னும் இழுத்து பொத்திட்டு தூங்குது… இதெல்லாம் எங்க உருப்படப் போகுது…” என்று வீட்டின் தலைவரை பேசவே விடாமல் புலம்பிக் கொண்டிருந்தார், அவரின் தலைவி. “இருங்க போய் எழுப்பிட்டு வரேன்… ஏய் ஆதி…” என்று பிள்ளையின் அறை நோக்கி சென்றார் அந்த அன்னை. சாரதியோ, “ஜஸ்ட் மி...